แม้จะเป็นการบวชแค่ช่วงสั้นๆ (บวชทั้งหมด 12 วัน คือ วันที่ 1 ก.ค. - 12 ก.ค.) แต่ก็ได้อะไรมามากทีเดียว สิ่งหนึ่งที่แปลกก็คือ เมื่อคุณสึกออกมาแล้ว มักมีคนถามคุณว่า "บวชแล้วได้อะไร" และคุณก็มักจะอึ้ง จุก เพราะไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร ทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าเราได้มามากมายมหาศาล
ผมนั่งคิดทบทวนไปมา ก่อนสรุปการได้ออกเป็น 3 อย่างใหญ่ๆ
- ได้ตอบแทนพระคุณพ่อแม่ และผู้มีพระคุณทุกท่าน อันนี้ชัดเจน เพราะคนไทยมีความเชื่ออย่างแข็งขันว่าการบวช หรือแม้แต่การร่วมอนุโมทนาจะได้บุญมาก ดังนั้นหากคุณบวช ครอบครัวของคุณ รวมถึงทุกท่านที่รู้จักคุณจะมีโอกาสอนุโมทนา ก็ทำให้ได้บุญไปทั่วหน้ากัน
- ได้กับตัวเอง อันนี้ได้เยอะเลย หลายคนอาจจะเถียงว่าบวชแค่ 12 วันจะได้อะไรกันนักเชียว แค่สวดมนต์ยังสวดไม่ได้เลย อันนี้ก็คงไม่เถียง แต่สิ่งที่ได้นั้นมันอยู่ลึกๆในจิตใจ ความว้าวุ่นต่างๆระหว่างบวชจะหายไป การได้สวดมนต์บ่อยๆทำให้เกิดความสุขขึ้นอย่างประหลาด และการที่มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น ก็ทำให้เกิดความสงบขึ้นได้โดยไม่รู้ตัว ... ฟันธง
- ได้กับประเทศชาติและพระพุทธศาสนา อันนี้ก็เป็นอานิสงค์ที่เราอาจจะไม่รู้ตัว ผมเคยได้อ่านหนังสือเรื่อง ภัยกับพุทธศาสนา ที่คัดลอกจากคำพูดของท่าน ป.อ.ปยุตโต ซึ่งขยายความคิดให้คนธรรมดาอย่างเรา ที่เคยคิดว่ารู้จักพุทธศาสนาดีพอสมควร ได้รู้ในแง่มุมอื่นๆของศาสนามากขึ้น การที่เมืองไทยไม่เคยมีการต่อสู้ที่รุนแรงทางด้านศาสนาเหมือนกับประเทศอื่นๆ ท่านเห็นว่าเป็นเพราะคนส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนั่นเอง และให้ลองดูว่าถ้าประเทศไทยนับถือศาสนาพุทธลดลงกว่า 90% จะเริ่มเห็นความไม่สงบได้ (ปัจจุบัน น่าจะมีการนับถือประมาณ 95%) และยังมีความพยายามของศาสนาอื่นๆ ที่ดึงประชาชนเข้าไปนับถือศาสนาตัวเองอีกมาก ทั้งจากวิธีที่เป็นด้านสว่างและด้านมืด ดังนั้น เมื่อเราเข้ามาบวช ทำให้เราเข้าใจศาสนามากขึ้น จึงเป็นเกราะป้องกันมิจฉาทิฐิต่างๆที่อาจเกิดขึ้น และยังอธิบายให้คนอื่นๆที่เรารู้จักได้เข้าใจกับความถ่องแท้ของศาสนาพุทธอีกด้วย
เป็นยังไงครับ แค่ 3 ได้ ก็มากโขแล้ว นั่งนึกไปนึกมาตอนนี้ ยังมีเรื่องต่างๆเป็นปลีกย่อย ที่อยากเขียนเก็บเป็นความทรงจำไว้ ก่อนที่จะเลือนหายไปตามกาลเวลา เพราะความจำ (ภาษาพระท่านเรียกว่า สัญญา) ของเรานี่ก็ไม่พ้นที่จะเป็น อนิจจัง ทุกขัง และอนัตตานะครับ
เรื่องราวต่างๆจะเขียนรวบรวมไว้ในหัวข้อ บวช...ครบโหล ซึ่งถ้าใครสนใจก็เข้ามาอ่านกันได้นะครับ ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น