พอดีเมื่อวานได้มีโอกาสไปดู ข้างหลังภาพ the musical ที่รัชดาลัย theatre เลยเขียนมาเล่าสู่กันฟังครับผม
เรื่องนี้ถือเป็นละครเวทีเรื่องที่ 2 ที่เคยได้ดูครับ นับจากฟ้าจรดทราย ซึ่งผมว่าหากใครได้มีโอกาสไปชมละครเวที จะพบถึงความประทับใจที่ไม่ได้จากในหนังเรื่องไหนๆครับ
ข้างหลังภาพ ถือเป็นวรรณกรรมสุด Classic ของศรีบูรพา หรือ กุหลาบ สายประดิษฐ์ ที่ว่า Classic เนื่องจากมีการตีพิมพ์นวนิยายดังกล่าวหลายครั้งแล้ว นอกจากนี้ยังเคยมีการทำเป็นละครและภาพยนต์ด้วย เรื่องราวเป็นการผูกปมขัดแย้งระหว่างรักอย่างไม่เปิดเผย (ข้างหลังภาพ) กับฐานะทางสังคม (ภาพด้านหน้า) ที่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฐานะ เรื่องอายุ หรือเรื่องของศีลธรรม เรื่องราวเป็นอย่างไรอยากให้หาหนังสือลองมาอ่าน (ผมยังไม่ได้อ่านแต่กะว่าจะไปขอยืมพี่อ่านเหมือนกัน) เนื่องจากมีคนกล่าวว่าภาษาของหนังสือสวยมาก อย่างเช่นคำกล่าวที่สุดแสนจะโด่งดังของเรื่องนี้ที่ว่า
"ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก"
สำหรับละครเวที เรื่องนี้ทำได้ค่อนข้างดี โดยเฉพาะในส่วนของ pat สุธาสินี พุทธินันท์ ผู้รับบทกีรติ และ รัดเกล้า อามระดิษ ผู้รับบทนวล มีน้ำเสียงที่ดีมากสำหรับละครเวทีครับ ส่วน บี้ ผมยังว่าเล่นเก็กไปนิด ส่วนเสียงยังออกไปทางเพลง pop ไปหน่อยครับ แต่โดยรวมแล้วถือว่าดี ผู้ชมจะตื่นตาไปกับการเปลี่ยนฉากที่รวดเร็วและมีมิติ การดำเนินเรื่องที่รวดเร็วและตรึงตราผู้ชม โดยเฉพาะฉากท้ายๆ ผมรับรองว่าต้องมีน้ำตา (ถ้าไม่มีอะไรมากวนสมาธิซะก่อน) สรุปก็คือน่าไปดูครับ อีกอย่างมีการกัดๆการเมืองนิดๆจนทำให้คิดว่าการเมืองขณะนี้เป็นเรื่องที่ทุกคนต้องสนใจมากๆไม่พ้นแม้จะมาดูละครเวทีครับ
คำถามอันหนึ่งที่ติดค้างใจผม ก็คือ หากคุณหญิงกีรติยอมรับว่ารักนพพรตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งสองจะลงเอยกันอย่างไร???
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น